Redigerer Henrik Wergeland (avsnitt)

=== «Patriotene» ===
I januar 1830 skrev Wergeland i ''Morgenbladet'' at han aktet å bli en «ligesaa dådfuld [[Patriotisme|Patriot]] herefter som han i sin tidlige Ungdom havde været en ordfuld». Wergelands interesse for det [[nasjonalisme|nasjonale]] kommer bl.a. til uttrykk i den sentrale rolle han spilte blant Patriotene, der [[Ludvig Kristensen Daa]] var en av hans støttespillere. Grupperingen rundt Welhaven, som rommet folk som [[Anton Martin Schweigaard]] og [[Peter Andreas Munch|P.A. Munch]], dvs. ''troppen'' eller [[intelligenspartiet]] ville på sin side opprettholde den kulturelle tilknytningen til [[Danmark]]. Wergeland ønsket at Norge skulle utvikle et selvstendig skriftspråk. Han tok i bruk særnorske ord og bøyningsformer i tekstene sine. Han diktet etter hvert også noen sanger på [[dialekt]], dvs. på romeriksmål, [[Hallingdal|hallingmål]] og [[Valdres|valdresmål]]. Welhaven var uenig i denne holdningen. I avhandlingen ''Norsk Sprogreformation'' (1832) spådde Wergeland at Norge ville få et eget skriftspråk «før Aarhundredet nedrødmer». Wergeland arbeidet for norsk selvstendighet, men skrev også hyllingsdikt til [[julirevolusjonen]] og utfall mot den russiske [[tsar]]en etter striden med Polen i 1831. Han støttet også nasjonalistiske tendenser i andre verdensdeler.<ref group="Note">jf. ''Digte, anden Ring'' (1833)</ref> Diktningen hans omhandlet blant annet India og Brasil.

Historikeren [[Halvdan Koht]] skriver at Wergeland var «som ein ny viking for paa langferd og henta tankerikdom heim og skapa den om til bruk for folket sitt». Koht skriver videre:
{{sitat|Han hadde djupe røter i fedrejorda gjenom farsætta, og fedresoga hadde fraa barndomen sterkt tak i hugen hans. Men han kjende kringom seg blaasteren fraa aandsstormane uti verda, og han maatte ut og røyna vengefanget sitt. Han vart den største [[kosmopolitt|kosmopoliten]] i Noreg. So vart live hans sidan eit trottig stræv med aa vinna heim, og han vart djupare og djupare nasjonal. Men all den rikdomen han hadde vunne ute, bar han inn i det nasjonale arbeide heime, og soleis skapte han eit aandsver i Noreg som kunne fostra kultur-hovdingar av ypparste slage, –rotfaste i heimegrunnen, med greiner og kvister høgt ut yver heile jorda.|Halvdan Koht<ref>Koht, Halvdan, ''Henrik Wergeland Ei folkeskrift'', 1908, s. 5.</ref>}}