Redigerer Ein fin liten blome (avsnitt)

==Tekst==
:Ein fin liten blome i skogen eg ser, 
:i granskogen diger og dryg, 
:og vent mellom mose og lyng han seg ter. 
:Han står der så liten og blyg.
 
:Sei, ottast du ikkje i skogen stå gøymd 
:der skuggane tyngja deg må? 
:Å nei, for av Herren eg aldri vert gløymd, 
:til ringaste blom vil han sjå.
 
:Men ynskjer du ikkje i prydhagen stå, 
:der folk kunne skoda på deg? 
:Å nei, eg trivst best mellom ringe og små, 
:eg føddest til skogblome, eg.
 
:Ein dag vil den stormande vinter deg nå, 
:då vert det vel dødsdagen din. 
:Då kviler eg lunt og har snøkåpa på, 
:til vårsola kysser mitt kinn.
 
:Eit bod frå min Herre du blome meg ber: 
:om einsleg eg vert på min veg, 
:så veit eg at Herren vil vera meg nær, 
:Gud Fader, han vernar òg meg.
 
:Om enn eg er liten, har Herren meg kjær, 
:med honom eg kjenner meg sæl. 
:Kvar morgon meg bøna til himmelen ber, 
:med bøna eg sovnar kvar kveld.
 
:Ein kledning eg fekk av min Frelsarmann kjær, 
:i blodet hans reinsa den er. 
:Den høver for himlen, der gullgater er, 
:den høver for vandringa her.
 
:Som blomen om vinteren visnar eg av, 
:men gled meg, for då står eg brud. 
:Lat lekamen kvila med fred i si grav, 
:mi sjel, ho er heime hos Gud!
 
:Ja, glad skal eg vakna hos Jesus eingong 
:i morgonen æveleg klår, 
:og blanda med heilage englar min song 
:i himlen, dit døden ei når!